In dit halfrond van de aarde is het nu winter. Het koude seizoen waarin de natuur tot rust komt. Ook al daalt de temperatuur mijn brein blijft werken. Dus dit deel van de natuur komt niet tot rust. Ik refereer dus wel naar de natuurlijke elementen die over een brein beschikken, die hersenen hebben.
Voor zover mij bekend hebben planten dit niet of is dit in dergelijke vorm als dusdanig niet herkend. Maar planten zouden reageren op muziek. We kennen fotosynthese bij planten maar iets dergelijk dat wijzigingen aanbrengt door contact met een muziekbron dat ken ik niet. Jij misschien wel? Ik wil wel eens weten of het hier over muziek gaat die wij herkennen ofwel over een geheel van geluidstrillingen.
Dus de hersencellen blijven zelfs bij koude actief bezig. Als ik koude waarneem geeft dit een lichamelijk zintuigelijke prikkel en kan ik bibberen. Als ik naar een winterlandschap kijk kan ik tevens bibberen, ook al is dit een beeld van een landschap dat ik zie in een verwarmde ruimte. Dus een hersenprikkel.
Een documentaire over een ijskoude winter in Siberië kan je vanop je canapé tijdens een hete zomer bekijken. Zal je dan ook bibberen? Ik veronderstel van niet want tal van andere omgevingsfactoren beïnvloeden je lichaam, dus ook je grijze massa.
Wat moet ik nog zo veel leren op deze wereld! Meer vragen dan antwoorden. Het is een eindeloze zoektocht naar het verwerven van kennis. Ik heb een beperkt hersenvermogen. Beschouw het maar als normaal. Zeker niet hoog begaafd zoals dit zo mooi wordt uitgedrukt. Maar ik streef er toch naar die grenzen van mijn hersenvermogen te bereiken en ze te verleggen. In het besef dat dit niet mogelijk blijkt op een bepaald niveau geef ik er gewoon de brui aan. Dit wil zeggen dat ik het aanvaard dat ik niet verder kan op dit moment van hersenactie.
De zon achterna. Ben je er ook geweest? Niet dat ik een zonneklopper ben maar ik ben goed op weg om een zon addict te worden. Gecombineerd met koudere temperaturen mondt dit alles uit in overwinteren. Omdat ik nu ook niet als een dikke beer voor enkele maanden in een hol wil kruipen verkies ik het mij te verplaatsen. Een zonnig hoekje in huis, heerlijk achter glas genieten van de zonnestralen die warmte geven. Ik voel al de energie groeien in mijn lichaam. Ik richt me naar de zon zoals een zonnebloem. Ik zit in mijn serre te overwinteren. Mijn zonnebloem instinct leidt mij binnen in een wereld van gewoonten. Op wandel zoek ik mijn weg in de zon. Soms dwars ik daarom meerdere malen deze baan. In gezelschap wordt het wat aanpassen maar mijn zonneneiging haalt wel de bovenhand. Social distancing en een praatje van zon tot schaduw. De charme van de winter komt goed tot zijn recht als de zon van de partij is. Kijk maar naar de ski oorden.