Het maakt niet uit wat je ook maar denkt als je het maar registreert.
Die Gedanke sind frei is een opschrift boven de ingang van een uitroeiiingskamp. Ik denk Ausswich. En met zoveel dingen die ik niet zeker weet moet ik een plan maken om de waarheid op te speuren via internet.
Daarnet toch een leuke leerrijke babbel met Sofia. We hadden het natuurlijk over muziek en zang. Wijselijk niet erg ingegaan op het feit dat ze net zonder job is.
Ondertussen zingt Avi(mael) verder zijn repertoire en ik heb het al een paar keer gehoord. 't Wordt tijd dat hij eens iets in het Engels zingt.
Ik zit in mijn warme hoekje buiten de koele luchtstroom uit de airconditioning. Ik heb een hemd met lange mouwen aangetrokken en het helpt een beetje. Een glaasje Nestea van 2 euro houdt me zoet.
Vanavond heel waarschijnlijk met de trein naar huis. Laatste trein om 23u53 richting Fuengirola. Slechts 3 stops en gratis als ik er in slaag om 16 ritten in 4 maanden te maken.
Een dikke man staat op en ik zie zijn streepje. Een streepje te veel.
Daniel van Billie's pianobar wijzigt de airconditioning met een tikje. Een tikje te veel? Geen zorg, ik vertrek dan toch na dit drankje. Avi zingt passend het liedje... Que será, yo no sé !
Misschien een goede manier om mijn gedachten te registreren is alles in te spreken via een microfoon want dat gaat een stuk gemakkelijker dan het typen en ondertussen wandel ik onderweg naar huis toe. Ik moet natuurlijk daarna alles nakijken of het netjes geregistreerd is. Het zal in ieder geval minder fouten opleveren dan wanneer ik het moet intypen al wandelend. Ik steek het zebrapad over en laat eerst aankomend verkeer gewoon passeren omdat ze nogal snel gaan en dat ik nog niet op het zebrapad was. Toch altijd voorzichtig zijn. We zijn er bijna komen aan de Calle los Girasoles aan de verkeerslichten. Ik sla rechtsaf en dan steek ik de straat over en ga ik binnen in nummer 10. 'K ben al aan het zoeken of ik mijn sleutel kan vinden, ja dat is gelukt. En we zijn er bijna. Ongeveer 23:53 dat is dus ideaal. Ik luister naar mijn voetstappen. Ik luister naar het verkeer. Ik kijk wat rond naar de straatverlichting. Rechtdoor staat er een man te telefoneren en dan zit er nog een Indiër te telefoneren. Ja ze hebben veel te vertellen. Misschien net als ik zijn ze ook bezig met hun gedachten te registreren maar ik denk eerder dat ze contact met het thuisfront of met de familie leden hebben. Oké huiswaarts nu. .
Na raadpleging van het internet, googelen zoals dat heet kom ik te weten dat het opschrift Auschwitz luidt : Arbeit Macht Frei
en dat Die Gedanken sind frei een Duits volkslied is over de vrijheid van gedachte.
Het lijkt mij logisch dat in het concentratiekamp alleen nog de vrijheid van gedachte heerste. Weinigen hebben het na zware arbeid en ontbering overleefd.